به گزارش ایسنا، این ادعا بر اساس مدل‌های رایانه‌ای درباره چگونگی عملکرد آب شور تحت فشار بالایی است که شاید در زیر بسته یخی گانیمد وجود داشته باشد و چنین موضوعی شانس یافتن حیات در جایی فراتر از زمین را در منظومه شمسی تقویت می‌کند.
گانیمد نه تنها بزرگ‌ترین قمر مشتری بوده بلکه با داشتن قطری برابر با 5268 کیلومتر، بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی نیز به شمار می‌آید. با چنین اندازه‌ای، این جرم کیهانی نه تنها عظیم‌تر از ماه است بلکه اندکی از سیاره عطارد نیز بزرگ‌تر بوده و تمامی سطح آن از یخ پوشیده شده است.
تیم علمی ناسا به دنبال بررسی دقیق چگونگی عملکرد آب روی گانیمد بر اساس ترکیب آن بود.
با استفاده از آزمایش‌های انجام‌شده و مدلسازی رایانه‌ای، آنها دریافتند افزودن نمک آب را غلیظ‌تر می‌کند و این که آب در اقیانوس بی‌نهایت عمیق گانیمد، خود را در لایه‌های مختلف طبقه‌بندی می‌کند.
بر اساس یافته‌های جدید، این اقیانوس مانند یک ساندویچ سازمان‌یافته است و لایه‌های آن مبتنی بر شوری هستند و شورترین لایه‌ها در عمق وجود دارند و کم‌نمک‌ترین آنها نیز در بخش فوقانی جای گرفته‌اند.
این لایه‌ها انواع مختلف یخ را تشکیل می‌دهند که روی هر لایه‌ای شناور است و در نهایت مانند یک ساندویچ پیچیده، لایه‌های متناوب آب و برفاب را تشکیل داده‌اند تا کلاهکی از یخ یا برفاب را تشیکل دهند. دانشمندان بر این باورند این لایه آبکی می‌تواند برای حیات اولیه ایده‌آل باشد.
دانشمندان بر این باورند مکان‌هایی که در آنها آب و صخره با یکدیگر تعامل دارند برای توسعه حیات، مهم تلقی می‌شوند و نظریه ساندویچ نیز نشان می‌دهد لایه اول دربخش فوقانی هسته صخره‌ای شاید آب شور باشد.
پیش‌تر تصور می‌شد گانیمد احتمالا میزبان یک اقیانوس صخیم است که بین دو لایه فوقانی و زیرین یخ ساندویچ شده است.
